DICK DEN BAKKER MBA-ME Eerlijk gezegd, heb ik er nog nooit over nagedacht: over thuisonderwijs. Maar sinds wethouder Asscher van Amsterdam met verve ouders van het te sluiten Islamitisch College Amsterdam heeft proberen te weerhouden om hun kinderen thuis onderwijs te gaan geven, blijft het me bezighouden. Zeker omdat ik toch ook de indruk kreeg dat de ouders min of meer gedwongen werden om hun kinderen op een andere school aan te melden.
Natuurlijk, er is veel voor te zeggen, dat leerlingen kwalitatief goed onderwijs kunnen volgen en dat is in Nederland gelukkig op de meeste scholen te vinden. Toch blijft er iets bij mij knagen: de vanzelfsprekendheid waarmee in Nederland dit soort zaken naar voren wordt gebracht en daarmee de sterke afkeuring die je ten deel valt als je anders kiest dan de meerderheid… waar is toch onze tolerantie gebleven? En onze nuchtere aanpak om ruimte te bieden aan mensen met een eigen opvatting?
Nog niet zo lang geleden voelde de maatschappij zich zelfs verantwoordelijk om mensen met een afwijkende opvatting een geaccepteerd alternatief te bieden. Bijvoorbeeld in de tijd dat er nog dienstplicht bestond, dwongen we gewetensbezwaarden niet om deze plicht alsnog te vervullen. Vanuit de gedachte: je bent Nederlander en dus moet je in dienst. Nee, we vonden het belangrijk om hen vervangende dienstplicht aan te kunnen bieden…
Of gemeente-ambtenaren die bezwaren hadden om een homoseksueel stel te trouwen… dan is er toch altijd wel een collega die dat kan. Maar nee, nu moet elke gemeenteambtenaar – hij wordt toch betaald… – dit doen.
En zo was ook de mogelijkheid om thuisonderwijs te geven aan je eigen kinderen een geaccepteerde route om mensen met een bepaalde opvatting daarvoor ruimte te bieden. En eerlijk gezegd: je denkt dan dat dit wel een beetje bijzondere mensen moeten zijn, die dat willen.
Maar stel nu, dat ik het onderwijs op de school van mijn kinderen niet vind passen bij mijn opvattingen…? En ik heb het er voor over om mijn kinderen zelf onderwijs te geven…? En ik zorg er voor dat mijn kinderen op de maatschappij worden voorbereid op de wijze, die ik de juiste vind?
Ja, dan moet ik toch eerlijk zeggen dat ik die vrijheid van onderwijs toch wel op prijs zou stellen voor mijzelf. Of zou ik me laten intimideren door iedereen die dat niet met me eens is en dientengevolge mijn kinderen toch maar naar een school sturen…?
Wat een benauwend landje dreigen we toch te worden!
Het oorspronkelijke artikel is op 7 april 2011 geplaatst op http://www.besturenraad.nl/content/thuisonderwijs%E2%80%A6-wat-moet-ik-er-van-denken
Wat een benauwend landje dreigen we toch te worden!Dick den Bakker, MBA-ME
